Terri në dritë

nga jetaaa Thu Sep 24, 2009 2:14 pm

Terri në dritë

Allahu [subhanehu ve teala] na kaploi me mëshirë të madhe duke na ndriçuar rrugën e cila na shpie në xhennetet e larta. Njëherit, ky lehtësim ishte i domosdoshëm për udhëzimin dhe mbarësimin e njerëzimit. Dërgimi i Pejgamberëve, shpallja e Librave, mbrojtja e Fjalës së Tij nga shtrembërimet, zgjedhja e njerëzve që do t’i shërbejnë fesë janë shenjat e orientimit në rrugën e drejtë.

Besimdrejtit nuk kërkojnë alternativë tjetër për të arritur te qëllimi i tyre përpos Kur’anit, sunnetit dhe fjalëve të dijetarëve që njihen si pasues të të parëve e jo shpikës të gjërave. Ata asnjëherë nuk mundohen të “plotësojnë fenë„ sepse janë të bindur se plotësimi është kompetencë e Allahut “Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.„ (Maide – 3) Ata ndalen aty ku u ndalën të parët dhe me këtë fituan epërsi të dukshme. Ata kuptuan se nuk mund t’ia kalojnë Muhamedit [alejhis-selam] në adhurim sepse ai ka thënë: “Unë jam më i devotshmi prej jush„ dhe kështu nuk u munduan të nxjerrin gjera të reja në fe e pastaj të thonë “unë e bëra këtë dhe askush nuk më parapriu – unë e shtova të mirën„. Ata thjeshtë u treguan të kënaqur me dritën që e zbriti Allahu. “ O ju njerëz, juve ju erdhi nga Zoti juaj argument dhe Ne ju zbritëm dritë të qartë.„ (Nisa-174) Ata punët e tyre i argumentojnë. Veni re fjalës së Allahut: “nga Zoti juaj„ këtu shprehet tërthorazi vlera e argumentit dhe pesha e tij e rëndë sepse është prej Allahut. Dritë fetare nuk mund të quhet asgjë përpos asaj që ka zbritur Allahu në Librin e Tij famëlartë dhe asaj që e ka thënë Muhamedi a.s., e ka vepruar apo pëlqyer. Dritë fetare nuk janë dervishllëqet e ndryshme duke filluar prej coptimit të trupit “për hirë të Zotit„ nëpër teqe e deri tek qëndrimi në këmbë për hirë të Muhamedit a.s i cili “na viziton„ kur ia këngëtojmë biografinë.

Muhamedi [alejhis-selam] është krijesa më e mire pamëdyshje. Atë e duam më tepër se prindërit dhe besojmë se ai që nuk e don Muhamedin [alejhis-selam] më tepër se gjithçka në këtë botë imanin nuk e ka në rregull. Atë e pasojmë. Shembulltyra ynë është ai, mirëpo nuk e bëjmë Zot sepse përndryshe do të thenim urdhërin e Allahut – do të dilnim nga feja.

Dritë fetare nuk janë zakonet e prapambetura te disa musliman të cilat nuk guxojmë t’i ndryshojmë sepse populli nuk na kupton, populli ynë dinjitoz iritohet siç thonë disa pseudohoxhollarë.

Pra kur do të mundemi të përmirësojmë popullin tonë nesë nuk guxojmë t’ia ndreqim gabimet atij? A thua vallë duhet të ndjekim fjalën e atij profesori i cili në një rrast derisa isha në shkollë të mesme më tha “nuk është më rrëndësi se çka do të studiosh për fe, si dhe sa do të mësosh, por me rrëndësi është të mësosh adetet e popollit tanë dhe me përpikmëri t’i zbatosh”!!! mua më mbet vetëm të kujtoj “vërtet kjo është gjë e çuditshme” (Hud-72)

Dritë fetare është dituria fetare, e dituri fetare siç ka thënë Ibën Kajjimi është: atë që e ka thënë Allahu, atë që e ka thënë Muhamedi [alejhis-selam]dhe atë që e kanë thënë Sahabët (shokët e Muhamedit a.s.) sepse këto janë të diturit.

Duke patur parasyshë faktet e sipërpërmendura, vallë, ç’do të thoni për ata që mundin e tyre e derdhin në drejtim te justifikimit të çështjeve “fetare„ të papërshkuara me dritën që zbriti Allahu? Çështje qe nuk i ligjësoi Allahu por sa interesi aq edhe mosdija.

A është feja jonë kremtim ditëlindje, lexim i Kur’anit me të holla, mbyllje e dhëndërit me hoxhë? A mos vallë duhet që medoemos ta ulim veten dhe të lutemi tek Allahu që sa më shpejtë dikush të jep emanetin sepse biznesi është biznes?

Jo. Nuk bën dhe nuk duhet të jetë kështu. Ne në vend që të afirmojmë risitë e errëta në mesin e dritës qiellore, duhet që të ngjallim sunnete të vdekura në vendet tona. Duhet të heqim pluhurin e trashë që ka zbehur pamjen e rituleve të pastërta islame, të ngjallim shpirtin islam, të tregojmë se islami jetohet në praktikë e nuk është përkulje disaminutëshe brenda mureve të xhamisë. Të tregojmë se Islami është dritë, kush ec rrugës së tij fiton në këtë botë dhe botën tjetër, nëse jo, atëherë edhe më tej do të humbim rrugën në tërrinën.

Agim Bekiri,