Pergjegjesia Ndaj Fqinjit

nga NoOrA Sun Jan 24, 2010 6:58 am

Shkruar nga Dr.Shefqet Krasniqi

“Pse i ka dhënë islami kaq shumë rëndësi fqiut, sa ka shpërblim me u kujdesur për fqinjë, a mundë të jetë njeriu mysliman i shëndosh pa përkujdesje ndaj fqiut?!”

Feja islame fe e cila secilit ja jap hakun e vet, e natyrisht se nuk është qudi ngase është fe qiellore, ngase është program dhe sistem jete, na mëson se si duhet të jetojmë, sesi duhet të sillemi ndaj Krijuesit ton, ndaj të dërguarit tanë, ndaj prindërve tanë, ndaj mbarë njerëzisë. Na mëson sesi të punojmë për këtë dhe për botën tjetër, na mëson sesi të jemi të dobishëm për vetën tanë , familjen dhe mbarë shoqërinë.

Prej obligimeve që kemi ndaj shoqërisë është edhe obligimi ndaj fqinjit, çdo kush prej nesh ka fqinjë dhe të gjithë e dimë mirë çfarë domethënë fqinjë. Allahu ka porositur në të njëjtin ajet që ka porositur “....të adhuroni vetëm Allahun dhe askë tjetër pos Tij, të silleni mirë ndaj prindërve, ndaj të afërmeve , ndaj të varfërve edhe ndaj fqinjit të afërm edhe ndaj fqinjit që nuk e ke te afërm...” pra ka urdhëruar dhe e ka bërë obligim (farz) sjelljen e mirë me fqinjin. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Pasha Atë që jeta ime është në dorën e Tij (pra pasha Allahun), nuk është askush prej jush musliman përderisa të tjerët mos të jenë të qetë e të rehatshëm prej zemrës së tij, prej dorës së tij dhe prej gojës së tij dhe nuk ka besuar askush besim të vërtet përderisa fqinji të mos jetë i qetë prej çdo të keqe dhe çdo të lige e çdo zullumi prej teje”, pra nuk je besimtar i vërtet përderisa fqinjët kanë dëm dhe zullum prej teje. Ne një hadith tjetër Pejgamberi a.s. zotohet tri here dhe thotë: “Pasha Zotin nuk ka besuar askush, pasha Zotin nuk ka besuar askush, pasha Zotin nuk ka besuar askush ” i është thënë e kush është ai Ja Resul Allah qe s’ka besuar, dhe ai a.s thotë: “ ai, fqinji i të cilit nuk është i qetë prej zullumit të atij personi ”, pra nuk ka besuar besim të vërtetë edhe nëse falet edhe nëse agjëron edhe nëse vjen në xhami edhe nëse jep sadaka (lëmoshë) edhe nëse bënë punë të mira. Kanë ardhur tek Pejgamberi a.s. dhe i kanë përmendur një grua që ka vdekur dhe i kanë thënë “O i dërguari Zotit ka falur namaz shumë përveç farzeve (obligueshme) edhe nafile (vullnetare), ka agjëruar shume përveç farzeve edhe nafile, ka dhënë sadaka shumë mirëpo me gojën e vet e ka rrënduar fqinjën e vet”. Pejgamberi ka thënë: “Ajo është në Xhehenem, ajo është në Xhehenem”. Pastaj ja kanë përmendur një grua tjetër dhe i kanë thënë “O i dërguari Zotit , ajo nuk ka falur shumë namaz (pra nafile është fjala se për farze nuk diskutohet), nuk ka agjëruar shumë nafile, nuk ka dhënë shumë sadaka, por fqinjët e saj kanë qenë të qetë prej saj” Ai a.s ka thënë: “Ajo është në Xhenet, ajo është në Xhenet”. Pra cila qenka vepër më e mirë ? Te besh shumë adhurim (ibadet) dhe të sillesh keq me njerëzit, në këtë rast me fqinjët, apo të bësh më pak ibadet (behet fjalë nafile se për farze nuk diskutohet) dhe këtë ibadet ta pasqyrosh në sjellje me njerëzit. Pejgamberi a.s. ka thënë “ Xhebraili më ka këshilluar për fqinjët dhe më ka këshilluar, dhe me ka këshilluar pa ndalese sa që kam menduar se po e fut fqinjin edhe në miraz, në trashëgimi, kaq fort që me ka këshilluar për fqinjët”. Gjithashtu a.s. ka thënë: “Ai që e beson Allahun xh.sh dhe në Ditën e Gjykimit le ta thotë të vërtetën ose le të hesht” dhe heshtja është ibadet posaçërisht për ata të cilët nuk mundin ta ndalin gojën dhe kësaj çështjeje dashtë Allahu t’i kushtojmë ndonjë temë të veçante. Dhe ai i cili beson Allahun dhe në Ditën e Gjykimit le ta respektojë fqinjin dhe ai i cili beson në Allahun dhe në Ditën e Gjykimit le ta respektojë mysafirin, një tabi’in i ndershëm prej dijetarëve të ndershëm të këtij umeti ka thënë: “Respekti ndaj fqinjit nuk është të ruhesh se mos i bën dëm. Respekt ndaj fqinjit është të bësh durim ndaj zullumit të tij”. Pra kuptojeni mirë nuk është fqinj i vërtetë ai fqinji i të cilit është i qetë prej tij, por fqinj i vërtetë është ai që bën sabër për hir të Allahut, për hir te ruajtjes se shoqërisë dhe për hir të ruajtjes së fqinjësisë kur fqinji i bën zullum.

Shihni historinë e Pejgamberit a.s. se si është sjellë me fqinjët dhe si ka porositur për ata. Njëherë ka dëgjuar se një fqinj i vet, çifut (hebre), i cili i kishte bërë zullum gjatë jetës, kishte djalin shumë sëmurë. Për hatër të fqinjësisë shkon kërkon leje të hyjë të vizitojë djalin e sëmurë. Ai i thotë po urdhëro. Hyn, e përshëndet vogëlushin i cili ka qene i ri por jo i vogël, i rritur. Pejgamberi a.s. i afrohet dhe i thotë: “ Si po e ndien veten” e pastaj i thotë: “ thuaj LA IL LAHE IL ALLAH, MUHAMMED RESUL ALLAH” . E thërret në Islam, po e shfrytëzon edhe ketë rast. Pejgamberi a.s. e thërret dhe djali shikon babën e vet, baba i vet i thotë dëgjoje dhe respektoje dhe ai thotë LA IL LAHE IL ALLAH, MUHAMMED RESUL ALLAH, Pejgamberi a.s. prej gëzimit, çohet dhe del jashtë dhe ndërkohë fëmija vdes dhe Pejgamberi a.s. thotë: “Elahmdulila që Zoti e shpëtoi prej zjarrit të Xhehenemit dhe unë u bëra sebep për të”. Sidoqoftë ne e kemi temën për fqinjët, pra e shfrytëzoi rastin edhe tek fqinji jomysliman shkoi e bëri vizitë, e ku është fqinji mysliman e ku është fqinji i afërm?! Pra ta kemi parasysh punën e fqinjësisë, të bëjmë sabër ndaj fqinjit, të sillemi mirë ndaj tij dhe të kemi merak për ata, ruaju se mos bien të flesh i ngopur dhe fqinji i uritur. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Nuk është besimtar i vërtet ai i cili flenë i ngopur, ai dhe njerëzit e vet e fqinji i uritur dhe nuk e merr gjumi prej urisë”, nuk ka besuar me iman të plotë. dhe thotë: “Ebu Dherr o Ebu Dherr kur të gatuash ndonjë gjellë shtoja pak ujë më shumë, nëse nuk mundesh ta besh gjellën ashtu si duhet, ujë bile shto dhe sillu përreth fqinjëve te tu e kush nuk ka qitja bile një kapak ujë, ujë te gjellës nëse nuk mundesh me shume diçka , pra fqinjit,fqinjit,fqinjit tënd”.

Është pyetur Pejgamberi a.s. se cila sadaka është me e vlefshme dhe ka thënë sadakaja për fqinjin. “fqinjit ti japësh sadaka, ke më sevap se sa të afërmit tënd që e ke larg atij, fqinjit çdo gjë më të, të mirën dhe të keqen ” për atë arsye kane thënë arabët para Islamit, para se të vinte Kurani, fqinji është para shtëpisë, një herë fqinji pastaj shtëpia.

Natyrisht kjo ishte shumë në pika të shkurtëra për atëçka mund të themi në lidhje me këtë temë dhe të ngjashme, që vërtertë kemi shumë nevojë për to, në veçanti në këtë kohë.